Palata Anker nije dobila ime po prezimenu vlasnika, kako je to čest slučaj, već po osiguravajućem društvu kome je pripadala. Naime, ova velelepna zgrada, sagrađena 1899. godine tokom fin-de-siècle perioda, kada je dolazilo do preplitanja stilova i dinamičnih ideja u arhitekturi. Projektant zgrade je bio Milan Antonović, a finansijer, kao što je rečeno, Osiguravajuće društvo Anker.

Arhitektura fin-de-siècle perioda se odlikuje akademizmom sa slobodnim kombinovanjem elemenata, svojevrsnim dahom eklekticizma, te je Antonović postigao najviše igrajući se elementima kojima je dobio dinamiku, a nije izgubio monumentalnost građevine. Zgrada je zidana klasičnim materijalom, opekom i krečnim malterom. Dah vizantijske, odnosno srpske srednjovekovne tradicije vidljiv je u kombinaciji oker boje koja dominira većim delom prostora na spratovima, sa terakota bojom koja dominira prizemljem i okvirima oko prozora. Bizarno rešenje, ali rešenje koje daje dodatnu dinamiku je to što su dva krajnja prozora na oba sprata sa obe strane zdanja urađena bez okvira u terakota boji, što daje efekat izvesnog iznenađenja na gledaoca.

Položaj ovog objekta od posebnog je značaja jer sa palatom „Atina“, hotelom „Moskva“, kućom Alekse Krsmanovića i Smederevskom bankom čini deo gradskog ambijenta Terazija koji se formirao krajem 19. i početkom 20. veka.