Konak kneginje Ljubice je konak i muzej u Beogradu u ulici Kneza Sime Markovića. Konak kneginje Ljubice nalazi se na uglu ulica Kneza Sime Markovića i Kralja Petra, u jednom od najstarijih delova grada Beograda. Građena između 1829. i 1830. godine, reprezentativan je primer građanske arhitekture prve polovine 19. veka u Beogradu, i primer je balkanskog stila i kako je Beograd izgledao pre 200 godina. Sagrađena je u periodu od 1829. do 1830. godine po nacrtu arhitekte Hadži Nikole Živkovića, začetnika arhitekture nove Srbije, u srpsko-balkanskom stilu, da služi kao zvanična rezidencija kneza Miloša Obrenovića i njegove porodice. .

Raspored rezidencije je pravougaonog oblika. Izdiže se na tri nivoa: suteren, prizemlje i sprat. Podrum je prekriven svodovima; prizemlje i sprat su zidani tradicionalnom ciglom i zidanim zidovima sa drvenim okvirom ispunjenim ciglom. Četvorovodni krov je crepom i dominira osmougaona kupola i osam dimnjaka. Prizemlje i sprat imaju centralni hodnik oko kojeg su raspoređene ostale prostorije, po tradicionalnom orijentalnom konceptu koji je evoluirao iz zatvorenih unutrašnjih dvorišta. Na oba sprata nalazi se po jedna „divanhana“, odnosno soba ukrašena sofom koja je služila kao trpezarija ili prostorija za prijem „za divan“, odnosno razgovor. Onaj u prizemlju je odvojen od ostalog prostora sa dva stepenika i oivičen drvenim stubovima povezanim parapetima; pored nje su široke stepenice koje vode u baštu. Divanhana na spratu, okrenuta ka ulici, je intimnija.