Dvorci Srbije
Kapetan-Mišino zdanje
Beograd
Jedan od zaštitnih znakova Beograda u arhitektonskom smislu jeste i Kapetan- Mišino zdanje, koje je građeno od 1857. do 1863. godine, po projektu češkog arhitekte Jana Nevole, koji je u trenutku zidanja obavljao dužnost glavnog inženjera Popečiteljstva vnutrenih dela. Ime je dobilo po kapetanu Mihajlu-Miši Anastasijeviću, koji je odmah po izgradnji zdanja poklonio ovaj veleleni objekat državi i narodu u obrazovne svrhe, te je završilo kao središte Velike Škole, preteče Beogradskog univerziteta. Na njemu se i dalje nalazi natpis „Miša Anastasiievićь svomъ otečestvu“. Bila je to najmonumentalnija zgrada u gradu u vreme njenog stvaranja.
Arhitetonski gledano, zgrada je mešavina gotike, romanike, renesanse i srpskog nacionalnog stila, prema čemu ovu zgradu možemo slobodno ubrojati u ono što je inspirisalo kasnijeg vodećeg srpskog arhitektu Korunovića. Na fasadi prema Univerzitetskom parku se nalaze skulpture Apolona s lirom (desno) i Minerve s kopljem i štitom (levo), delo nepoznatog autora. U svoje vreme, zgrada Kapetan-Mišinog zdanja je bila najmonumentalnija zgrada u Beogradu.
Fasada je veoma bogato dekorisana, a dekoracije se mogu pronaći u izvorima iz Vizantije, Srpskog carstva, gotike, te rane renesanse. Naročito je jak venecijanski (mletački) uticaj, te su stoga Beograđani za palatu imali nadimak «Venecijanska palata», intuitivno shvativši poreklo elemenata na fasadi. Prvobitno je osnova Kapeta-Mišinog zdanja bila simetrična, sa dva posebna dela odvojena vestibulom, a naročito je upečatljivo «vizantijsko» kontrastiranje zlatnožute boje ravnih površina i terakote prozorskih okvira i detalja, čime se postiže efekat sa vizantijskih crkava. Fasada je simetrična i ima središnji rizalit koji je nešto viši, i bočne rizalite koji su nešto niži. Interesantna je i osmatračnica na centralnom delu, koja je služila za alarmiranje u slučaju požara uz pomoć trube. Prozori, odnosno bifore na središnjem rizalitu su projektovani po ugledu na polukružni, segmentni venecijanski luk. Zanimljivo je da sena fasadi nalazi jedan od retkih sačuvanih grbova Kneževine Srbije.
Finalni je izgled zgrada dobila 1905, proširenjem zdanja zbog povećanih potreba Beogradskog univerziteta. Oštećena je u Srpsko-turskom ratu 1862, a ponajviše u Prvom Svetkom ratu, te je obnavljana od 1919. do 1921. Godine 1946. bila je među prvim objektima koji su stavljeni pod zaštitu države.
