Dvorci Srbije
Dvorac Hertelendi-Bajić
Bočar
Dvorac je podigao veliki župan Torontalske županije Jožef Hertelendi početkom 19. veka u stiluklasicizma. Naime, selo Bočar i dvorac Telegdijevih iz 14. veka otkupio je spahija Jožef Hertelendi 1803. godine. U narednim decenijama, najverovatnije sedamdesetih godina 19. veka, u vreme velikog župana Jožefa Mlađeg, građevina je izmenjena dodavanjem bočnih kalota i dvorišnog portika. Od kraja 19. veka prelazi u vlasništvo barona Ivana Bajića (1863−1911), sinovca Miloša Bajića, koji je na imanju živeo do kraja života. Miloš Bajić je bio veliki mecena i dobrotvor i osnivač Gimnazije u Novom Sadu.
Današnji dvorac Bajića je prizemna zgrada izdužene pravougaone osnove sa odlikama eklektike. Glavna fasada je jednostavnog stilskog rešenja, sa središnjim plitkim rizalitom u kome je niz od pet prozorskih otvora i nadvišenih arhivolti razdvojenih plitkim pilastrima koji se završavaju jonskim kapitelima. U dvorištu se nalazi ulazni trem koji nosi šest stubova koji se završavaju jonskim kapitelima. Ispod trema se nalazi kolski prolaz. Na bočnim krajevima su flankirane polukružne kule, koje daju specifičan i upečatljiv izgled ovom dvorcu.
Imanje sa dvorcem je bilo ograđeno punim zidom od koga je preostala jedino dekorativna kapija od kovanog gvožđa sa stupcima, na čijim su vrhovima skulpture dva lava – čuvara. U ograđenom imanju od oko 7 hektara, nalazila su se dva dvorca koji su bili okruženi parkom uređenim u engleskom stilu i ekonomskim objektima. Ispred dvorca, sa ulične strane, postojao je seoski trg (danas park) , u koga se pravolinijski ulivao glavi put, te je tako dvorac bio uočljiv još na samom ulazu u selo.
Enterijer je bio bogato opremljen, ali je malo sačuvano od originalnog izgleda, sem stolarije koja je očuvana u celosti (krila vrata i prozora sa bravarijom, pervazi stilizovani u klasicističkom maniru, prozorski parapeti i kapci). Iz dvorišnog portika se ulazi u predvorje sa dekoracijom na zidu izvedenom u drvetu, rokajne stilizacije.
Danas, park iza dvorca Bajića je uništen, na njegovom mestu se nalazi fudbalski teren, a zgrada je zaključana. Dvorac je jedno vreme služio i kao fiskulturna sala za školsku decu. Danas je bez namene i u vrlo lošem stanju, a evidentiran je kao spomenik kulture.
