Jedna od najznačajnijih građevina u Beogradu sa kulturnog i arhitektonskog stanovišta je nekadašnja zgrada telefonske centrale, budući da je građena u stilu koji je pre Prvog svetskog rata, bio „namenjen“ da obeleži Beograd i sve gradove tadašnje Srbije, kao odgovor na secesiju u susednoj Ugarskoj i Austriji, i na svetske trendove koji su se formirali u Nemačkoj, Francuskoj i Ujedinjenom Kraljevstvu. Kako je secesija derivirala mnoštvo elemenata iz srednjeovekovne tradicije i narodnog stvaralaštva, koristeći bogatu ornamentaciju, na taj način suprotstavljajući se mašinskom i industrijskom dobu, tako je i „srpska secesija“ derivirala mnoštvo elemenata iz srpske srednjovekovne umetnosti, srpske narodne tradicije i vizantijske arhitekture. U ovom slučaju, arhitekti su se potrudili da inkorporiraju elemente moravske škole srpske arhitekture, najautohtonijeg stila u srpskoj arhitekturi pred pad u osmansko ropstvo. Moravski stil je poznat po tome što je u pravoslavnu, vizantijsku tradiciju ubacio elemente gotike koja je cvetala na zapadu, i jermenske arhitekture, budući da su zbog okupacije Jermenije brojne izbeglice, a među njima i zidari, preplavili Evropu, pa i tadašnju Srbiju.