Ime i arhitektura zdanja potiču iz nemačkog jezika, iz Beča, budući da je kralj Aleksandar I želeo da imitira bečki Kur Salon (na nemačkom i francuskom „Salon za lečenje“). Zanimljivo da je za razliku od bečkog, gde je u početku bilo dozvoljeno samo lečenje i pijenje lekovite vode, Kur Salon u Banji Koviljači bio od svog otvaranja predodređen za zabavu. Zgrada se sastoji od svečane sale – plesne dvorane sa 450 mesta, restoran sale sa 220 mesta, pansion sale sa 150 mesta, dva ovalna i dva okrugla salona, dve letnje terase i prostrani parking. Projektovali su ga arhitekte Dragoslav Đorđević i ruski bračni par Nikola i Olga Krasnov, dok je za enterijer bio zadužen Milan Minić, arhitekta i slikar. Sve do Drugog svetskog rata bio je omiljeno mesto boravka kraljevske porodice Karađorđević, zbog čega je Koviljača i dobila epitet „kraljevska banja“. Krasnov je poznat po tome da je projektovao mnogo palata u Beogradu, pa i palatu Vlade Srbije, i poznat je po svom eklektičnom stilu koji je, kao “Beli Rus” doneo iz Ruskog Carstva.

Ispred salona nalazi se i prostrani park, sa bistama dvaju kraljeva, Petra I i Aleksandra I Karađorđevića. Stvaran je po ugledu na zapadnoevropske i prostire se na površini od 40 ha, a po veličini predstavlja drugi park u Srbiji. Smešten u podnožju šume graba, cera i bukve, banjski park još od početka 20. veka mami svoji izgledom i lepotom, a sam centar ovog muzeja prirode na otvorenom čini grandiozna fontana, koja je u novijoj istoriji zamenila prvobitno nešto manji vodoskok. Preko osamdeset vrsta drveća, prekrasni cvetni aranžmani poput onih u letnjim rezidencijama kraljeva i prostrane travnate površine čine šetnju u ovom parku posebnom i nesvakidašnjom. Ambijentu doprinose i očuvane predratne vile Dalmacija i Hercegovina, kao i zdanje kupatila Kralja Petra I koji bude nostalgiju kod posetitelja.