Konak kneza Miloša ili Milošev konak je još jedan u nizu konaka prvog srpskog knjaza, ali se ovaj nalazi u šumi pored Beograda, koja je vremenom postala deo ovog grada. Zanimljivo je da je konak građen u vreme kada Beograd nije bio prestonica Srbije. Poput konaka kneginje Ljubice, koji je knez Miloš Obrenović sagradio između 1829. i 1831. godine za svoju ženu i sinove, Milošev konak ima sve karakteristike balkanskog stila, koji kombinuje orijentalne i klasicističke elemente. Ima iznimnu istorijsku vrednost – u njemu je, naime, zasedala Kneževska skupština i donošene važne odluke za budućnost i nezavisnost Srbije. Njegova gradnja predstavljala je jedan od neophodnih vidova ispoljavanja upravo stečene autonomije u obavljanju i odvijanju društvenog života i javnih funkcija Srbije, u odnosu na prethodnu Otomansku vladavinu.

Stilski i arhitektonski spada u prelaznu formu od jasno izražene balkanske arhitektonske tradicije ka postepenom prihvatanju elemenata srednjoevropske arhitekture, tako da je na neki način, ovo unikatan srpski stil koji samim tim ima specifičnu težinu i izuzetnu vrednost. Uticaj balkansko-orijentalne tradicije ogleda se u centralnom uređenju enterijera, kao i u bogatoj slikanoj dekoraciji plafona, zidova i niša, a evropski uticaji se vide u klasicističkom portalu, pojedinim arhitektonskim detaljima i rasporedu na slobodnom parkovnom prostoru. Prizemlje i sprat su podeljeni, svaki na sličan način, po svom prostornom planu, na veliku salu u sredini oko koje se nalazi sedam prostorija i četiri pomoćne prostorije između njih zvane odžaklije. Sala na prvom i prizemlju proširena su divanhanom, dnevnom sobom. U prizemlju su bili Kneževa kancelarija, prostorije obezbeđenja i trpezarija, a sprat je imao stambenu funkciju. Na spratu su bile i sobe kneževog privatnog stana. Knežev privatni stan sastoji se od svečane sobe sa pripadajućim špajzom, trpezarijom, i bogomoljom, odnosno spavaće sobe sa nišom za ikone i kandilom. Sačuvani su ukrasi na tavanicama sale, paradne sale, kapele kneza Miloša i divanhane. Sa velikom pažnjom uređena je divanhana koja je imala i funkciju prostora za audijencije, odnosno prijeme na ovom, prvom kneževskom dvoru u modernoj Srbiji.